ใช้ AI ไม่ได้แปลว่า ขี้เกียจ

ในโลกของ UX/UI เรามักถูกสอนให้โฟกัสกับสิ่งใหญ่ ๆ อย่างการทำ Research, การสร้าง Wireframe และ Prototype, การทดสอบ usability หรือการดูแล Design System

แต่ความจริงที่เจอกันทุกวัน คือ Designer ส่วนใหญ่กลับหมดเวลาไปกับ งานรูทีนซ้ำ ๆ มากกว่างานที่สร้างคุณค่าจริง

• 𝗥𝗲𝘀𝗲𝗮𝗿𝗰𝗵 → อ่าน feedback/transcript เป็นร้อย ๆ หน้า

• 𝗪𝗶𝗿𝗲𝗳𝗿𝗮𝗺𝗲 → หน้าเดียวใช้เวลาเฉลี่ย 3 ชั่วโมง (เว็บเล็ก 10 หน้า = 30 ชั่วโมง / 4 วันเต็ม)

• 𝗠𝗶𝗰𝗿𝗼𝗰𝗼𝗽𝘆 → ข้อความไม่กี่คำ แต่ต้องแก้ไปแก้มาหลายรอบ

• 𝗣𝗿𝗼𝘁𝗼𝘁𝘆𝗽𝗲 → ทำเสร็จยังไม่ทัน test ลูกค้าก็แก้ requirement เพิ่มอีก

• 𝗗𝗲𝘀𝗶𝗴𝗻 𝗦𝘆𝘀𝘁𝗲𝗺 → ทุกครั้งที่ทีมแก้ไข inconsistency ก็โผล่มาให้ตามแก้

ทั้งหมดนี้ไม่ได้วัดว่าใครเป็น Designer ที่เก่ง แต่วัดว่าใครเสียเวลาไปกับงานที่ ไม่สร้างคุณค่า

"เพราะแบบนั้น… ใช้ AI ไม่ได้แปลว่าขี้เกียจ"

แต่มันแปลว่า Designer ฉลาดพอที่จะไม่ปล่อย productivity ของตัวเองหายไปกับงานที่เครื่องทำแทนได้ดีกว่า

"คนเก่ง ไม่ใช่คนทำงานหนัก"

แต่คือคนที่รู้ว่า “อะไรควรใช้เวลา และอะไรควรให้ AI ทำแทน และวันนี้ AI ไม่ได้แทนที่ แต่ช่วยให้งานไวขึ้น

• Insight 200 หน้า → สรุปเหลืออ่านแค่ 2 หน้า

• Draft wireframe 10 หน้า → เสร็จใน 15 นาที

• UX copy → เร็วขึ้นเฉลี่ย 40%

• Prototype หรือแม้แต่ Code → เร็วขึ้นกว่า 50%

• ตรวจ consistency อัตโนมัติ → ไม่ต้องซูม 400% ไล่พิกเซลอีกต่อไป

ผลลัพธ์คือ Designer ที่ใช้ AI เซฟเวลาได้เฉลี่ย "1 ชั่วโมงต่อวัน"

= 5 ชั่วโมงต่อสัปดาห์

= 20 ชั่วโมงต่อเดือน

= หลายร้อยชั่วโมงต่อปี

เวลาที่ได้คืนมา ไม่ได้หมายถึง “ความขี้เกียจ”

แต่มันคือโอกาสที่จะลงทุนกลับไปสู่ งานที่สร้างคุณค่าจริง ๆ

เช่น การตีความ Insight ของผู้ใช้, การออกแบบ Interaction ที่ intuitive และ delightful, หรือการวางกลยุทธ์และเล่าเรื่องผ่าน design ให้คนจดจำได้

นี่คือบทเรียนสำคัญของ Designer ยุคใหม่ — ไม่ใช่แค่ใช้ AI ให้เร็วขึ้น

แต่คือการแยกให้ออกว่า งานแบบไหนปล่อยให้ AI ทำแทน และงานแบบไหนคือคุณค่าที่มนุษย์ต้องโฟกัส

เพราะโลกใหม่ไม่ได้ถามว่าคุณทำงานหนักแค่ไหน แต่จะถามว่า คุณใช้ AI เป็นหรือยัง